به نقل از «مهر»

برای نخستین بار صدای برخورد شهاب سنگ با مریخ را گوش کنید

تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۵۳۵۹۹

دریافت 16 MB

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از بیزینس اینسایدر، در ۵ سپتامبر ۲۰۲۱ میلادی یک صخره فضایی در مسیر سیاره سرخ قرار گرفت. این شهاب سنگ با صدای عجیبی به سمت سطح سیاره سرخ حرکت کرد و امواج شوکی در اتمسفر آن پخش کرد.

هرچند ممکن بود این سنگ در نتیجه برخورد با اتمسفر زمین و گرمای ناشی از آن بسوزد، اما در اتمسفر رقیق مریخ دوام آورد و حداقل به ۳ تکه تقسیم شد که به سطح سیاره برخورد و فرورفتگی هایی ایجاد کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ارتعاش سنج لندر اینسایت برای اندازه گیری زلزله های مریخی و طوفان های گرد وغبار در سیاره طراحی شده است اما این ابزار به اندازه ای حساس است که تاثیر آکوستیک امواج شوک ناشی ازسطح و همچنین برخورد سنگ را ثبت کرده است.

ناسا صدای این برخورد را منتشر کرده است.

به گفته برخی کارشناسان صدای برخورد سیارک با سطح مریخ چندان عظیم نیست. پس از آن مدار شناسایی مریخ (ماهواره ای که دور سیاره مدار می زند) تصاویری از محل برخورد شهاب سنگ روی سطح را نیز ثبت کرد.

«اینگرید دوبار» متخصص مریخ از دانشگاه براون در این باره می گوید: پس از آنکه اینسایت ۳ سال منتظر ردیابی این تاثیر بود، فرورفتگی های مذکور ثبت شدند.

محققان داده های قبلی کاوشگر اینسایت را نیز بررسی و سه رویداد دیگر برخورد شهاب سنگ با مریخ که در ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ میلادی رخ داده بودند را تایید کردند. این برخوردها در فاصله ۵۳ تا ۱۸۰ مایلی لندر رخ داده بود. همچنین مدارگرد شناسایی مریخ تصاویری از برخورد آن شهاب سنگ ها را نیز ثبت کرد.

جزئیات برخورد ۴ شهاب سنگ با مریخ در تحقیقی در نشریه «نیچر جئوساینس» منتشر شده است. از آنجا که محل این برخوردها بسیار نامحسوس هستند، کارشناسان معتقدند احتمالاً برخوردهای دیگری نیز در داده های ۴ سال گذشته ارتعاش سنج لندر ثبت شده اما در سروصدای باد نامشخص است.

کد خبر 5593729 شیوا سعیدی قوی اندام

منبع: مهر

کلیدواژه: شهاب سنگ مریخ کاوشگر ناسا نوآوری اکتشافات فضایی حاکمیت سایبری معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری شرکت دانش بنیان نوآوری تحقیقات علمی ربات کشاورزی ونزوئلا فناوری فضایی انتی تراست اینترنت فناوری نانو پارک فناوری پردیس اتحادیه اروپا شهاب سنگ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۵۳۵۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ستاره‌شناسان قوی‌ترین شواهد برای سیاره نهم را کشف کردند

تیمی از پژوهشگران می‌گویند پس از مطالعه‌ی گروهی از اجرام دوردست و ناپایدار که از مدار نپتون گذر می‌کنند، قوی‌ترین شواهد آماری را مبنی بر اینکه سیاره نهم واقعا در منظومه شمسی وجود دارد، پیدا کرده‌اند.

وقتی نوبت به کشف سیاره‌ها می‌رسد، پیدا کردن آنها در اطراف ستاره‌های دیگر در واقع کمی ساده‌تر از پیدا کردن آنها در اطراف ستاره خودمان است. به‌منظور پیدا کردن سیاره‌های جدید، اخترشناسان می‌توانند به لطف تکنیکی به نام «روش گذار»، افت نور هنگام عبور سیاره‌ها از مقابل ستاره میزبان را از طریق تلسکوپ‌ها مشاهده کنند.

ستاره‌شناسان همچنین با بررسی لرزش‌های ستاره که ناشی از سیاره‌هایی است که دور آن در گردش هستند، به وجود سیاره‌ها پی می‌برند. ازطریق این روش‌ها و چند روش دیگر، ما در چند دهه گذشته هزاران سیاره فراخورشیدی را کشف کرده‌ایم، درحالی‌که تعداد سیاره‌ها در منظومه شمسی همچنان هشت عدد باقی مانده است.

کشف سیاره‌های واقع در اطراف خورشید خودمان بر دو روش متکی است: رصد آنها در آسمان و شناسایی اختلالات جزئی در مدار اجرام دیگر. سیاره‌های زهره، عطارد، زحل، مشتری و مریخ همه ازطریق مشاهدات بصری کشف شدند.

اورانوس در سال ۱۷۸۱ زمانی کشف شد که ویلیام هرشل، ستاره‌شناس آلمانی دریافت جسم درخشانی در آسمان نسبت‌به ستاره‌های دیگر در حرکت است. نپتون زمانی کشف شد که اوربن لو وریه، اخترشناس و ریاضیدان فرانسوی متوجه شد مدار اورانوس با مدار پیش‌بینی‌شده توسط فیزیک نیوتنی متفاوت است. او پی برد که این پدیده می‌تواند توسط سیاره دیگری دورتر از اورانوس که بر مدار آن تاثیر می‌گذارد، توضیح داده شود و پیش‌بینی کرد سیاره کجا می‌تواند باشد.

اما کشف سیاره‌ها در منظومه شمسی ممکن است هنوز به پایان نرسیده باشد. در سال ۲۰۱۵، دو ستاره‌شناس موسسه فناوری کالیفرنیا شواهدی ارائه کردند که نشان می‌داد شش جرم فراتر از مدار نپتون به شکلی در کنار هم قرار گرفته‌اند که گویی توسط جرمی با نیروی گرانشی بزرگ در نزدیکی هم جمع شده‌اند. با وجود استدلال منتقدان مبنی بر اینکه تشخیص سیاره فرضی ممکن است به دلیل ناهنجاری آماری و سوگیری انتخاب باشد، تیم بر این باور است که اجرام مذکور ممکن است تحت‌تاثیر جرمی بزرگ‌تر در آن‌سوی مدار نپتون در گردش باشند.

پژوهشگران در مقاله‌ای جدید، با بررسی اجرام دارای دوره‌ی مداری طولانی که از مدار نپتون عبور می‌کنند، دریافتند که نزدیک‌ترین نقطه مدار آنها به خورشید در حدود ۱۵ تا ۳۰ واحد نجومی است. درمقابل، فاصله بین خورشید و زمین یک واحد نجومی است. آنها با انجام شبیه‌سازی‌هایی برای کشف آنچه که به بهترین نحو مدار این اجرام را توضیح می‌دهد، دریافتند مدلی که شامل سیاره عظیمی در آن‌سوی نپتون باشد، وضعیت پایدار این اجرام را خیلی بهتر از شبیه‌سازی‌هایی توضیح می‌دهد که در آنها سیاره نهم وجود ندارد. در این مدل، متغیر‌های دیگری مانند جزر و مد کهکشانی و تاثیر گرانشی ستاره‌های درحال عبور نیز درنظر گرفته شد.

گرچه یافته‌های مطالعه جدید جالب است، این تجزیه‌و‌تحلیل مکان پیدا کردن چنین سیاره‌ای را مشخص نمی‌کند. البته ممکن است به‌زودی با آغاز کار رصدخانه ورا روبین سرانجام اطلاعات قطعی‌تری درباره سیاره نهم به دست آوریم.

یافته‌های پژوهشگران در پایگاه مقاله‌های پیش‌انتشار آرکایو بارگذاری شده و برای انتشار در مجله‌ی The Astrophysical Journal Letters پذیرفته شده است.

منبع: زومیت

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم